De laatste fase, spuiten en monteren.

Vandaag ben ik begonnen met het spuiten van het frame. Ik had het frame jaren geleden al eens met een zachte brede penseel in de primer gezet. Het was geen etsende primer en het ging er op sommige plaatsen van af. Tijd voor een nieuwe laag. (Voor ik aan de klus begon heb ik het boekje "How (not) to paint a locomotief" gelezen Het boek is zeer verhelderend en geeft heel veel informatie over primers, verfsystemen, verfspuiten en het oplossen van problemen) Ik heb een nieuwe bus 2K etsende wasprimer gekocht en de oude laag er af gekwast met thinner. Daarna met de compressor en een vloeistofspuit de laatste restjes er met thinner af gespoten. Het was gelukkig mooi weer en boven de wind was het uit te houden. De buren hebben niet geklaagd! De oude laag ging er redelijk vlot vanaf maar er kwamen wel een paar roestplekjes onder vandaan. Rustyco gekocht en de plekjes ingesopt. Werkt echt goed! Het oppervlak wordt mooi schoon en de gel is gemakkelijk te verwijderen met water. Ik was een beetje bang dat water meteen weer roest zou veroorzaken maar dat viel mee. Het hele frame met de haarföhn gedroogd en nog eens afgenomen met thinner. Daarna het frame niet meer aangeraakt en de primer gemengd. Om een juiste mengverhouding van 1:1 te krijgen heb ik een staafje staal om de 8 mm voorzien van groefjes. Basislak tot het eerst streepje en dan harder erbij tot het tweede streepje. Dat werkt alleen als het potje waarin de verf gemengd word een vlakke bodem heeft. Een leeg blikje van tomatenpuree voldoet uitstekend. De primer heb ik iets verdund na de eerste spuit pogingen. De primer kwam min of meer droog op het frame. Na de verdunning ontstond er een mooie dunne glanzende laag primer. Om te spuiten had ik de beschikking over een Badger 150 airbrush en die voldeed redelijk goed. De airbrush op zich doet het fantastisch en is bestand tegen thinner en ander scherpe oplosmiddelen, maar is toch een beetje klein voor het formaat van het frame. Nadeel van de airbrush is de kleine oppervlakte die in een keer meegenomen kan worden. Voordeel is wel de mogelijkheid om in kleine hoekjes te kunnen komen.

Het kale frame klaar om te spuiten.

De 'spuitcabine'.

Het eindresultaat

De kap van het machinistenhuis

Na de vakantie ben ik begonnen met het monteren van de kap van het machinistenhuis op de beide waterbakken en de kolenbak met aanhangend plaatwerk. Het plaatsen van de kap verloopt niet echt naar wens. Alle onderdelen lijken haaks en vlak te zijn. Toch zijn er kleine maatverschillen ingeslopen. Het na solderen van de klinknaden heeft klaarblijkelijk toch voor wat onnauwkeurigheden gezorgd. Het achterdeel, de kolenbunker met aanhangend plaatwerk is heel iets breder geworden dan de breedte over de waterbakken. Als alles in elkaar gezet is wijkt de kap van het machinistenhuis ook nog iets af naar links.
In de juiste positie naar links 'forceren' wilde niet omdat de rechtervoorkant dan tegen de waterbak stootte. Met een 3 mm freesje heb ik hier een millimeter weg gefreesd om zo wat ruimte te krijgen (zie foto). Het plaatwerk is voor mij toch een van de lastigste onderdelen van de locomotief.

Na veel passen en meten moet ik toch wat water bij de wijn doen en de kap met een heel klein beetje 'geweld' in de juiste positie zetten. De kap zet ik daarna vast met M1,4 inbusboutjes.
Aan ieder zijde 4 stuks. Zeskant boutjes was mooier geweest, maar geen optie omdat de ruimte tussen de schroefkop en de cabine te klein is om een dop sleutel te gebruiken. Met een steeksleuteltje de schroefjes aandraaien leidt weer tot beschadiging van het verfwerk (nog niet klaar overigens)

foute boel!

Het wegfrezen met een 3 mm freesje

Op zijn plek

Het einde aan het begin.

Ergens moet ik beginnen met deze blog en dat is min of mee aan het einde van dit "project". Misschien dat ik in een later stadium de stappen, die hebben geleid tot het huidige resultaat, nog laat zien.
Ik ben nu ruim 20 jaar met deze locomotief bezig. Indertijd heb ik gekozen voor de NS 8700, misschien niet de mooiste locomotief maar wel zeer Nederlands. Het model was toentertijd voor mij te begapen wat betreft de machines die ik had: een EMCO Compact 8 en pas later, in 2002, een  EMCO FB 2 kloon van Huvema. In het begin veel met de hand gezaagd en kleine onderdelen gefreesd op de draaibank.

De 'carrosserie' is inmiddels ook klaar en nu ben ik aan het pijpwerk bezig. Frame, wielen, drijfwerk, cilinders, ketel en ketelappendages zijn klaar. De ketel is, na een eerste mislukte poging, met als gevolg helemaal overnieuw beginnen, goed gekeurd. De eerste ketel had ik niet nauwkeurig genoeg gemaakt. De soldeer- naden waren te ruim op een aantal plaatsen en, had ik het artikel over zilver solderen in "Onder Stoom" maar eerder gelezen, slokten het een na het andere staafje zilversoldeer op. Zonder enig resultaat. Ik kon de ketel zelfs niet heel even op druk krijgen. De tweede ketel heb ik aanmerkelijk nauwkeuriger gemaakt en was vrijwel meteen helemaal dicht. inmiddels is een persbewijs afgegeven en heb ik een ketelnummer. Het stadium is nu aangebroken dat ik het frame en de wielen moet gaan spuiten en onderdelen definitief moet gaan monteren.

De ketel, het tweede exemplaar, met de appendages

Het drijfwerk enkele jaren geleden